این فراز از زیارت نامه حضرت رضا (ع) قابل توجه است که:
جَلَلْتَ اَنْ یخافَ مِنْک اِلا الْعَدْلُ
تو برترى از آنکه از تو بترسند جز از عدالتت
وَاَنْ یرْجى مِنْک اِلا الاِْحْسانُ وَالْفَضْلُ
و از اینکه جز احسان و فضل چیز دیگرى از تو امید رود ،
فَامْنُنْ عَلَىَّ بِما اَوْجَبَهُ فَضْلُک
منت بنه بر من بدانچه لازمه فضل تو است
وَلا تَخْذُلْنى بِما یحْکمُ بِهِ عَدْلُک
و زبونم مکن بدانچه عدالتت بدان حکم کند
یعنی اگر بخواهیم از خدا بترسیم تنها باید از عدل خدا بترسیم و اینکه خداوند متعال بخواهد با عدل خود با ما رفتار کند و اگر بخواهیم به خدا امید داشته باشیم تنها باید به فضل و رحمت او امید داشته باشیم، امید به اینکه خداوند رحمان با ما به فضل خودش رفتار کند.
در واقع همیشه باید از اعمال ناقص و کم ارزش خود بترسیم و هرگز به عبادات دست و پا شکسته ی خودمون امید نداشته باشیم. یادمه زمانی توی یه کتابی خوندم بعضی ها به جایی می رسند که نه تنها به خاطر جرم و گناه خود از خدا طلب عفو و مغفرت می کنند بلکه به خاطر عبادات کم ارزش خود نیز در پیشگاه خداوند متعال استغفار می کنند. به نظرم توجه به این نکات انسان رو از پرتگاه عجب حفظ می کنه، ان شاالله...
الهی عاملنا بفضلک و لا تعاملنا بعدلک
______________________________________
پ.ن1: متن زیارت نامه حضرت رضا(ع)
پ.ن2: زیارت نامه حضرت رضا(ع) با صدای استاد فرهمند